وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید

وقتی ابد چشم تورا پیش از ازل می آفرید

وقتی زمین ناز تورا در آسمان ها میکشید

وقتی عطش طعم تو را با اشکهایم می چشید

من عاشق چشمت شدم ... نه عقل بود و نه دلی ؛

چیزی نمی دانم از این دیوانگی یا عاقلی

یک آن شد این عاشق شدن "  دنیا همان یک لحظه بود "

آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد

آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد

من بودم و چشمان تو نه آتشی و نه گلی ،

چیزی نمی دانم از این دیوانگی یا عاقلی

.    .    .

مردی یکه و تنها در بیابانی میرفت . ناگاه از دور شیری را دید که به او حمله ور شد پا به فرار گذاشت ،او میدوید و شیر مست هم به دنبالش که ناگاه به چاهی رسید بهتر دید خود را در چاه افکند و با گرفتن ریسمان خود را به ته چاه رساند که در ته چاه چشمش به اژدهایی افتاد که دهان گشوده تا هر چه به ته چاه رسد در کام خود فرو بلعد . حیران ماند ، نه راه پس داشت و نه راه پیش . در این میان صدای خش خشی به گوشش رسید به بالا نگریست دید دو موش سیاه و سپید سرگرم جویدن ریسمانند و چیزی نمانده که ریسمان پاره شود و او را به قعر چاه در افتد و در کام اژدها فرو رود . دراین گیرو دار بود که دسته ای زنبور عسل در کمر گاه چاه مقداری عسل ریخته و در اطراف آن گرد آمدهاند . عسل چندانی نبود و همان مقدار هم آلوده به خاک بود! ولی این مرد غافل تاچشمش به عسل ها افتاد گویی همه چیز را فراموش کرد!

شد به خاک و عسل آلوده شاد           اژدها و موش و شیرش شد ز  یاد

آن رسن بگرفته با یک دست خویش      دست دیگر سوی شهد آورد پیش

با یک دست به طناب آویخته و با دست د یگر سرگرم خوردن عسل شد .ولی هر بار که دست میبرد انگشتی عسل بردارد ، نیشی چند از آن زنوران دستش را می گزید .

 این شرح حال کسی است که مرگ چون شیر مست در پی اوست و موش های روز و شب رشته عمر او را میبرند. و اژدهای قبر دهان گشوده تا او را ببلعد و او به جای آنکه چاره ای بیندیشد و از حوادث بیمناک پس از مرگ خلاصی جوید . سرگرم مال دنیا که مانند عسل خاک آلود و زهر الود است ،شده و هرگز اندیشه عاقبت خویش نیست !!!

ای برادر اهل دنیا سر به سر                      آدمیزادند و از آدم بتر

تا توانی میگریز از دامشان                          بلکه از جایی که باشد نامشان

آدمیزادند اما دیو سار                                الفرار از آدمیزاد  الفرار

« و ما الحیات الدنیا الا متاع الغرور  »    

زندگانی دنیا جز متاع فریب نیست .